پارگی و ترکیدگی یک محفظۀ محصور به علت افزایش فشار ناشی از انتشار احتراق می باشد.

به انتشار احتراق در سرعتی بالاتر از سرعت صوت گفته می شود.

به انتشار انفجار در زمان تغییر وضعیت و انتقال از حالت مادون صوت به فراصوت پایدار می گویند. که سرعت و فشار در این حالت بصورت گسسته و فزاینده افزایش می یابد.

طبق استاندارد های گوناگون مخلوط های انفجاری بر مبنای MESG و سایر پارامترهای انفجاری در گروه های مختلف دسته بندی می شوند.

بیشترین و کمترین میزان درصد حجمی مقدار سوخت در هوا (غلظت) که سبب ایجاد اشتعال می گردد.

کمترین دمایی که تحت شرایط مشخص برای مخلوط انفجاری جرقه زنی اتفاق می افتد و مشتعل می گردد. و زمان تاخیر جرقه زنی بیشتر از 5 دقیقه نمی شود.

نرخ انتشار شعله ناشی از سرعت گازهای سوخته نشده در ناحیۀ احتراق یا جبهۀ جلوی شعله، سرعت احتراق نامیده می شود.

پدیده ای است که زمانی که سرعت مخلوط انفجاری از سرعت شعله کمتر باشد اتفاق می افتد و سبب بازگشت شعله و حرکت آن به سمت مخلوط انفجاری می گردد.

پایداری سوختن برای مدت کوتاه یعنی بین 1 تا 30 دقیقه را می گویند.

شرایط با محدودۀ فشار بین 80 KPA تا 160 KPA و محدودۀ دمای بین -20°C تا 60°C شرایط اتمسفریک می باشد.

این نوع شعله گیر از انتقال شعله بوسیلۀ روزنه های المنت ثابت تعبیه شده درون آن جلوگیری می کند.

از اجزای شعله گیر می باشد که وظیفۀ آن جلوگیری از انتقال شعله بوسیلۀ روزنه های بسیار کوچک می باشد.

این نوع شعله گیر از انتقال انفجار فراصوت جلوگیری می کند.

این نوع شعله گیر در بین خطوط لوله نصب می شود و از دو طرف به فرآیند متصل می گردد.

این نوع شعله گیر از دو طرف از انتقال انفجار و شعله جلوگیری می کند.

طرفی از شعله گیر که از انتقال شعله محافظت شده است.

به فرآیند شیمیایی اکسید شدن که با توجه به سرعت واکنش منجر به تولید گرما و نور به شکل شعله می گردد احتراق گفته می شود.

به انتشار احتراق در سرعتی پایین تر از سرعت صوت گفته می شود.

به انتشار انفجار فراصوت بدون تغییرات قابل توجه در سرعت و فشار می گویند.

به مواد قابل اشتعال که در محدودۀ اشتعال در اختلاط با هوا قرار دارند مخلوط انفجاری گفته می شود.

بیشترین فاصله و فضا بین دو سطح فلزی موازی است که سبب خاموش کردن شعله می گردد و تحت روش های تجربی برای گروه های انفجاری مختلف بدست می آید.

کمترین دمایی که در آن از مایع، بخار قابل اشتعال با غلظت مشخص ساطع می شود که با هوا می تواند یک مخلوط انفجاری را تشکیل دهد را نقطۀ اشتعال می نامند.

حداقل انرژی مورد نیاز برای تخلیۀ جرقۀ خازنی جهت اشتعال مخلوط انفجاری می باشد.

مجموع بین سرعت احتراق و سرعت جریان ناشی از دبی عبوری، سرعت شعله بدست می آید.

سوختن پایدار و ادامه دار بودن شعله در برخورد با المنت برای مدت مشخص را می گویند.

پایداری سوختن برای مدت طولانی و بیشتر از 30 دقیقه را می گویند.

دستگاهی که میان فرآیند و یا در آخر خط و در قسمت تخلیه نصب می شود و عملکرد آن بر اساس اجازه دادن به عبور جریان و جلوگیری از عبور شعله می باشد.

از اجزای شعله گیر می باشد محفظه ای است که اتصالات را بهم مرتبط می سازد و المنت را بخوبی نگه می دارد.

این نوع شعله گیر از انتقال انفجار مادون صوت جلوگیری می کند.

این نوع شعله گیر بر روی نازل هواگیری مخازن و یا آخر خطوط لوله نصب می شود و تنها از یک طرف به فرآیند متصل می گردد.

این نوع شعله گیر از انتشار انفجار مادون صوت ایجاد شده از درون یک مخزن به خارج از آن جلوگیری می کند.

نمایشگر دمای شعلۀ پایدار شده بر روی المنت شعله گیر که توسط سازنده بر روی شعله گیر نصب می گردد.

طرفی از شعله گیر که جرقه زنی و انفجار اتفاق می افتد.