چند نکته درمورد تغییر شکل راپچر دیسک ها

فشار تغییر شکل راپچر دیسک های گنبدی رو به عقب، هم براساس ویژگی ماده سازنده آن و هم براساس فرم گنبدی آن تعیین می شود. وقتی این دیسک ها در معرض افزایش حرارت واقع می شوند، از طرفی به دلیل افزایش حرارت، استحکام آنها کاهش می یابد و از طرف دیگر، به دلیل انبساط آنها، استحکامشان افزایش می یابد. بنابراین دیسک های گنبدی رو به عقب، حساسیت کمتری به افزایش 245 حرارت، نسبت به دیسک های گنبدی رو به جلو دارند.

با توجه به عملکرد دیسک های گنبدی رو به عقب در فشارهای پایین تر، می توان نتیجه گرفت که تا قبل از شروع تغییرشکل آنها، هیچ تغییر شکل دایمی در آنها اتفاق نمی افتد. با شروع تغییر شکل این دیسک ها (فروریختن گنبد در جهت عکس). ادامه تغییر شکل در آنها به سرعت ادامه می یابد. این دیسک ها معمولا خود به خود پاره نمی شوند، بلکه باید در طرف مقابل آنها تیغه های پاره کننده نصب کرد و یا دیسک را باید به صورت شیاردار ساخت. در بعضی مدل ها نیز، دیسک پس از شروع تغییر شکل، از نگهدارنده خود رها شده و باز می شود.

ازجمله مزیت های راپچر دیسک های گنبدی رو به عقب می توان به عملکرد آنها در فشارهای پایین، دارابودن نسبت عملکرد %90 یا بالاتر، امکان ساخت آنها با تلرانس پارگی خیلی کم و حتی نزدیک به صفر، قابلیت کار در سیستم های بافشار سیکلی و نوسانی و عمر طولانی تر آنها نسبت به دیسک های گنبدی رو به جلو (به دلیل اینکه، این دیسک ها کمتر تحت تأثیر خستگی قرار دارند). اشاره کرد.